یک روز بیادماندنی عکسها ...ریحانه نادریان.جمال الدین گوهریان.محسن رستگارپناه
سال هاست در اسپادانای محبوب هستم و به یاد ندارم که مسیرمان تغیری کرده باشد...
همیشه مسیر بازگشت ما کنار رودخانه ی همیشه جاری زاینده رود بود..
هیچ گاه به این فکر نکرده بودم که کف این رودخانه چه چیزهایی است...
تا این که این هفته به دلیل نبود طراوت همیشگی از وسط رودخانه رد شدیم تا پا بر بستر خشک شده ی زاینده رود نهاده باشیم...
وقتی پا بر آن نهادم دلم گرفت...همچون کویر خشک بود و همچون کویر پر از تیغ و خار که به همه ی ما رخ نشان داد...
به ما یادآور شد که حواسمان به آن نیست...
با این حال باز هم سخاوتمندانه باعث شد که همه ی ما یه چیز جدید یادبگیریم..
این رودخانه سخاوتمندانه در زمان پر آبیش به ما بخشش یاد میدهد و در زمان بی آبیش طریقه صحیح پنچر گیری را...
ممنونم زاینده رود سخاوتمند
